Zakładasz małą firmę i nie wiesz, jaką formę opodatkowania wybrać? Poznaj 4 możliwości
Podczas składania wniosku do CEIDG, a więc rejestracji działalności gospodarczej, przyszły przedsiębiorca musi wskazać, w jaki sposób będzie rozliczać się z urzędem skarbowym. Warto pamiętać, ze w dużej mierze jest to zależne od rodzaju prowadzonej działalności, ponoszonych kosztów oraz wysokości osiąganych przychodów. Poniżej przedstawiamy pokrótce każdą z tych możliwości.
Możliwość pierwsza: skala podatkowa
Skala, zwana również rozliczeniem na zasadach ogólnych jest najpopularniejszą formą opodatkowania stosowaną przez osoby prowadzące działalność gospodarczą. Wybór skali podatkowej wiąże się z koniecznością prowadzenia Księgi Przychodów i Rozchodów (KPiR), a także opłacaniem składek ZUS do 10. dnia miesiąca (lub do 15. dnia miesiąca, jeżeli przedsiębiorca zatrudnia pracowników). Warto pamiętać, że prowadzenie KPiR może w imieniu przedsiębiorcy prowadzić biuro rachunkowe. Ponadto, do 20. dnia miesiąca płatnik jest zobowiązany opłacić zaliczkę na podatek dochodowy.
Możliwość druga: podatek liniowy
Podatek liniowy stanowi dobry wybór w przypadku osób osiągających dochód powyżej 85 528 złotych w skali roku. Przy wyborze tej formy również niezbędne jest prowadzenie Księgi Przychodów i Rozchodów. Podobnie jak w przypadku skali podatkowej, do 30. kwietnia roku następnego przedsiębiorca rozlicza się z urzędem skarbowym. Wykorzystuje do tego celu formularz PIT-36L. W przypadku podatku liniowego przedsiębiorca nie może rozliczać się z małżonkiem.
Możliwość trzecia: ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych jest prostą formą opodatkowania. Wymaga od przedsiębiorcy prowadzenia ewidencji przychodu z podziałem na stawki ryczałtu, które są zależne od rodzaju wykonywanej działalności. Ryczałt nie umożliwia rozliczenia kosztów związanych z zakupem towarów czy wynajmem powierzchni biurowej.
Możliwość czwarta: karta podatkowa
Karta podatkowa nie jest odpowiednia dla każdego rodzaju działalności. Nie istnieje odgórnie narzucona stawka podatku – za każdym razem indywidualnie wylicza ją naczelnik urzędu skarbowego. Przedsiębiorca rozliczający się przy użyciu tej formy składa PIT-16a do końca stycznia roku następnego. Nie obowiązuje go pełna księgowość.